Açılsa da kalp gözüm, kalksa kalbimde perde,
Sırrına ersem aşkın, çare bulsam her derde.

Yıksam hurafeleri, hem de yerle bir etsem,
Kara kedi olsam da, küsleri birleştirsem.

On üçün uğurunu, ispatlasam dünyaya,
Hep "seviyor" çıkmayı, öğretsem papatyaya.

Gül olsam, renk renk açsam, aşklara ilham olsam,
Sarı da olsa rengim, aşk için fark etmesem.

Hercai çiçek olsam, yağan karı beklesem,
Kavuşup kardelenle, kendimi affettirsem.

Hazan mevsimi olsam, ayrılığı bitirsem,
Aynı ilkbahar gibi, aşkın mevsimi olsam.

Yalçın dağlar olsam da, sevenlere yol olsam,
Kavuştursam onları, hiçbir an ayırmasam.

Gurbet dense adıma, olsam sıladan yakın,
Yok etsem ayrılığı, tadına varsak aşkın.

İhanet hiç olmasa, kovsak sevdadan onu,
Hep mutlu sürse aşklar, mutlu bitse hep sonu.

Silsem gözyaşlarını, sevenlerin gözünden,
Bir dünya yaratsak da, aşk fışkırsa özünden.


05/04/2009 - KONYA

NOT: Şiirime güzel sesiyle ruh katan sevgili arkadaşım, şair dostum
Songül Karadağ'a en içten teşekkürlerimle...


Ahmet Doğan